سعی در تحصیل اسباب جهان بی حاصل است
آنچه نتوان برد با خود، جمع آن بی حاصل است
نیل چشم زخم می باید سعادتمند را
شکوه کردن ای هما از استخوان بی حاصل است
می نماید هر چه هست آیینه از زیبا و زشت
خودستایی در حضور عارفان بی حاصل است
خاک در چشم توقع زن که در ایام ما
دولت بیدار چون خواب گران بی حاصل است
دانه از خاک فراموشان نمی آید برون
گریه کردن بر مزار رفتگان بی حاصل است
حاصلی جز بار دل نتوان ز سرو و بید یافت
عرض حاجت پیش این بی حاصلان بی حاصل است
چشم ریزش داشتن از چرخ مینایی خطاست
پیش ابر خشک وا کردن دهان بی حاصل است
نیست ممکن چرخ کجرو راست گردد با کسی
راستی چون تیر جستن از کمان بی حاصل است
حق شناسان بی نیازند از دلیل و رهنما
چون شود منزل عیان، سنگ نشان بی حاصل است
وقت خط سبز صائب غافل از خوبان مشو
در بهاران تن زدن در آشیان بی حاصل است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نقد تلاش‌های بی‌فایده برای جمع‌آوری مایات دنیوی و نشان دادن بی‌نتیجه بودن این تلاش‌ها می‌پردازد. شاعر به این نکته اشاره دارد که چیزهایی که نمی‌توان با خود به آنها برد، ارزش جمع‌آوری ندارند. بینش عارفانه، نگاه واقعی و خالص به دنیا را می‌طلبد و خودستایی و چشمداشت به دنیا را بی‌فایده می‌داند. همچنین، گریه بر کسانی که از دنیا رفته‌اند یا توقع از امور غیرممکن، همه نشانی از ناتوانی در درک حقیقت و واقعیت‌های زندگی است. در کل، مضمون اصلی شعر به بی‌فایدگی تلاش‌های مادی و اهمیت نابود نشدن حقیقت و واقعیت‌ها است.
هوش مصنوعی: تلاش برای به دست آوردن ابزارهای دنیوی بی فایده است؛ چرا که آنچه نمی‌توان با خود برد، جمع‌آوری‌اش بی‌ثمر و بی‌فایده است.
هوش مصنوعی: بهتر است سعادتمند از چشمان حسود و بدخواه شکایت نکند، زیرا این کار مانند ابراز نارضایتی از چیزهایی است که هیچ ارزش و فایده‌ای ندارند.
هوش مصنوعی: هر چیزی که وجود دارد، مانند آینه‌ای است که زیبایی و زشتی را نشان می‌دهد. اما این خودستایی در مقابل عارفان نتیجه‌ای ندارد و بی‌فایده است.
هوش مصنوعی: در انتظار ماندن برای به‌دست آوردن چیزهایی که ممکن نیست، همانند چشم‌پوشی کردن از خاکی است که در چشم ما می‌رود. در این دوران، مانند حالتی است که کسی در خواب عمیق و بی‌ثمر به سر می‌برد و هیچ دستاوردی نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: تولید و رشد حقیقی از دل فراموشی و غفلت به بار نمی‌نشیند. گریه و اندوه بر سرمایه‌های از دست رفته نیز بی‌فایده است.
هوش مصنوعی: هیچ چیزی جز درد و غم درختان سرو و بید نمی‌تواند به ما بدهد. همچنین، درخواست کمک یا بیان نیازمان پیش افرادی که خودشان به کسی کمکی نمی‌کنند، بی‌فایده است.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که بی‌فایده است که بخواهیم از آسمان ابری باران ببارانیم یا انتظار داشته باشیم که از چشمی که همیشه به سوی آسمان روشن دوخته شده، باران ببارد. در واقع، به ما می‌گوید که امید به چیزهایی که به طور طبیعی امکان‌پذیر نیست، بی‌فایده است.
هوش مصنوعی: امکان ندارد که یک چرخ منحرف به سمت راست برگردد، همان‌طور که تیر نمی‌تواند بی‌فایده از کمان پرتاب شود.
هوش مصنوعی: کسانی که حق را می‌شناسند، نیازی به دلیل و راهنما ندارند. وقتی مقصد روشن و معلوم است، نشانه‌های بی‌فایده‌اند.
هوش مصنوعی: زمانی که در بهار به دل طبیعت نگاه می‌کنی، از زیبایی‌های وجودی خوبان غافل نشو. چون در این دوران، بی‌فایده است که در جایی بی‌ثمر و بدون هدف باقی بمانی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.