هوش مصنوعی: این شعر به توصیف عناصر طبیعی و ارتباط عمیق آنها با وجود انسانی می‌پردازد. بادی که به تن می‌وزد مانند نفس و ناری که دل را به شوق می‌آورد، نمادهایی از عشق و زندگی هستند. آب، نشانه‌ای از حیات و زنده‌کنندگی است و خاک به عنوان نهایت بازگشت همه چیز به آن، به چرخه حیات اشاره دارد. به طور کلی، این ابیات به پیوستگی و وابستگی انسان به طبیعت پرداخته و چگونگی تعامل آنها را نمایش می‌دهد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف عناصر طبیعی و ارتباط عمیق آنها با وجود انسانی می‌پردازد. بادی که به تن می‌وزد مانند نفس و ناری که دل را به شوق می‌آورد، نمادهایی از عشق و زندگی هستند. آب، نشانه‌ای از حیات و زنده‌کنندگی است و خاک به عنوان نهایت بازگشت همه چیز به آن، به چرخه حیات اشاره دارد. به طور کلی، این ابیات به پیوستگی و وابستگی انسان به طبیعت پرداخته و چگونگی تعامل آنها را نمایش می‌دهد.
هوش مصنوعی: نسیمی که به بدنم می‌وزد، مانند نفسی است که آتش به جان کسی می‌زند و دل دیگران را برمی‌انگیزد.
هوش مصنوعی: آبی که تو را زنده نگه می‌دارد، تنها به خاطر وجود توست و خاکی که به تو تعلق دارد، در نهایت به همه باز می‌گردد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
الله، به فریاد من بی کس رس
فضل و کرمت یار من بی کس بس
هر کس به کسی و حضرتی مینازد
جز حضرت تو ندارد این بی کس کس
ای کرده مرا خنده خریش همه کس
مارا ز تو بس جانا مارا ز تو بس
سبحان اله درین جوانی و هوس
روز و شبم اندیشه همین بودی بس
کاندر پیری ز من بباید کس را
خود پیر شدم مرا ببایست از کس
دل زان خواهم که بر تو نگزیند کس
جان زآن که نزد بی غم عشق تو نفس
تن زان که بجز مهر تواش نیست هوس
چشم از پی آنک خود ترا بیند و بس
ای چون هستی برده دل من بهوس
چون بنشینم غم فراق تو نه بس
گر چون هستی بدستت آرم زین پس
پنهان کنمت چو نیستی از همه کس
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.