دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام
بزرگوار دو نام از گزاف خواندن عام
یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند
دگر که: عاشق گویند عاشقان را نام
دریغم آید چون مر تو را نکو خوانند
دریغم آید چون بر رهیت عاشق نام
مرا دلیست که از غمگنی چو دور شود
به غمگنان شود و غم فراز گیرد وام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: عارف در این شعر درباره‌ی احساسات عمیق خود نسبت به محبوب سخن می‌گوید. او نمی‌خواهد نام‌های بزرگ و شایسته افراد را به سادگی و بی‌مقدمه بخواند. او از این می‌نالد که وقتی او را خوب می‌خوانند و یا به عنوان عاشق می‌نامند، این امر برایش دردی را به همراه دارد. دل او در جستجوی آرامش است و وقتی از غم و اندوه دور شود، باز هم به یاد غمگینان می‌افتد و غم او بیشتر می‌شود. در واقع، او با تضاد احساسات درونی مواجه است؛ از یک سو میل به عشق و نام بردن از محبوب و از سوی دیگر درد و رنجی که در دل دارد.
هوش مصنوعی: می‌خواهم بگویم که برایم ناراحت‌کننده است که به سادگی و بی‌دقتی نام دو شخصیت بزرگ را بر زبان آورم.
هوش مصنوعی: کسی که همه‌ی نیکوکاران را به خوبی ستایش می‌کند، در مقابل، کسانی که عاشق هستند را فقط با نام عاشق می‌شناسند.
هوش مصنوعی: من احساس تأسف می‌کنم وقتی که تو را به خوبی نمی‌شناسند و به خاطر عشق و علاقه‌ام به تو، دلخور می‌شوم.
هوش مصنوعی: دل من وقتی از غم و اندوه دور می‌شود، باز هم به سوی غم و اندوه می‌گریزد و غم به او باز می‌گردد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اگر امیر جهاندار داد من ندهد
چهار ساله نوید مرا که هست خرام
همه نیوشهٔ خواجه به نیکویی و به صلح
همه نیوشهٔ نادان به جنگ و کار نغام
سرودگوی شد آن مرغک سرودسرای
چو عاشقی که به معشوق خود دهد پیغام
همی چه گوید؟ گوید که: عاشقا، شبگیر
بگیر دست دلارام و سوی باغ خرام
امید نیکی و تاج ملوک و صدر کرام
بزرگ خسرو آزادگان و فخر انام
بمین دولت و دولت بدو همیشه عزیز
امین ملت و ملت بدو گرفته نظام
سپهر کلی و جزوی بدو نموده هنر
[...]
دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام
بزرگوار دو نام از گزاف خواندن عام
یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند
دگر که عاشق گویند عاشقان را نام
دریغم آید چون مر ترا نکو خوانند
[...]
بنفشه زلف من آن سرو قد سیم اندام
بر من آمد وقت سپیده دم به سلام
درست گفتی کز عارضش برآمده بود
گه فرو شدن تیره شب سپیده بام
ز عود هندی پوشیده بر بلور زره
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.