گنجور

 
رضاقلی خان هدایت

از متأخّرین و از طبقات سالکین در زمان سلطنت اکبر شاه هندی به هندوستان رفته و خدمت جمعی از کاملین رسیده و هم در آنجا فوت شد. این دو رباعی از اوست:

رباعی

بر نیک وبد جهان پر درد و دریغ

گه خنده کنم چو برق و گه گریه چو میغ

غیر از لب ساغر و دم صبح مرا

لبها لب مار گشت و دمها دم تیغ

٭٭٭

ای ساقی بادهٔ محبت جامی

وی قاصد غمزهٔ بتان پیغامی

تا کی هدف تیر تغافل باشیم

قهری، لطفی، تبسمی، دشنامی