رضاقلی خان هدایت
»
تذکرهٔ ریاض العارفین
»
روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
»
بخش ۱۰۸ - علی قزوینی رحمة اللّه علیه
از سادات شهر مذکور و به فضایل حسنه مشهور. به خدمت اهل حال مایل و مسائل طریقت را از ایشان سائل. طالبی مطلوب و سالکی مجذوب. وفاتش در سنهٔ ۱۰۲۰. رباعی ذیل از اوست:
با نالهٔ ما سموم را سودایی است
در آتش ما جحیم را مأوایی است
بر سینهٔ ماست هرکجا کوه غمی است
در دیدهٔ ماست هرکجا دریایی است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن اشاره به شخصی از سادات دارد که به صفات نیکو معروف بوده و به خدمت اهل معرفت و مسائل طریقت علاقه‌مند بوده است. او در سال ۱۰۲۰ هجری قمری وفات یافته و یک رباعی از خود به جای گذاشته است که در آن به دردها و غم‌های انسانی اشاره کرده و نشان می‌دهد که چطور در دل و چشم انسان، مشکلات و رنج‌ها وجود دارد. گویی در ناله‌ها و آتش دل، جحیم و غم‌ها مسکن دارند و این صحنه‌ای از اندرونی‌ترین احساسات اوست.
هوش مصنوعی: این شخص از خانواده سادات در آن شهر بوده و به خوبی‌هایش معروف است. او به خدمت اهل حال تمایل دارد و در مورد مسائل طریقت از آنها سوال می‌کند. او همواره در جستجوی حق و حقیقت بوده و به سیر و سلوک علاقه‌مند است. او در سال ۱۰۲۰ هجری شمسی وفات یافته است. همچنین یک رباعی از او به جا مانده است.
هوش مصنوعی: با فریاد و نالهٔ ما، آتش عشق در دل‌ها شعله‌ور است و در این آتش، جهنم برای ما همانند یک پناهگاه می‌شود.
هوش مصنوعی: هر جا که کوهی از غم وجود دارد، بر دل ما سنگینی می‌کند و هر جا که دریایی هست، در چشمان ما آن را می‌توان دید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.