تا کی غم طیلسان و اطلس بخوریم
بازیم، کجا طعمه کرکس بخوریم
روشن دیدیم روی بی‌رنگی را
دیگر به چه رنگ، بازی از کس بخوریم
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
تا کی غم طیلسان و اطلس بخوریم
بازیم، کجا طعمه کرکس بخوریم
روشن دیدیم روی بی‌رنگی را
دیگر به چه رنگ، بازی از کس بخوریم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره ناامیدی و تکرار غم و اندوه است. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که تا چه زمانی باید در غم و مصیبت باقی بماند و از زندگی لذت نبرد. او همچنین به بی‌فایده بودن تلاش برای تغییر وضعیت اشاره می‌کند و به این فکر می‌کند که دیگر چه چیزی می‌تواند او را از این حالت خارج کند. به طور کلی، احساس ناکامی و یأس در این اشعار به خوبی مشهود است.
هوش مصنوعی: تا کی باید در غم و اندوه و زندگی شلوغ و پر دردسر خود بمانیم؟ آیا وقت آن نرسیده که به فکر تغییر وضعیت خود باشیم و به راهی تازه و دلنشین برویم؟
هوش مصنوعی: ما دیگر نمی‌توانیم به رنگ‌های بی‌معنا دل ببندیم و از کسی انتظار داشته باشیم که ما را فریب دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.