بَدیمه تنه چیرهْ وُ بُورْدِه مه هُوشْ
دِ مِشْکینْ کَمِنْ‌رِهْ دَشْنّی بُناگُوشْ
آتَشِ وِصالْمهْ هر گه هٰا کِنِهْ جُوشْ
گِذِر کِمّه اون تَشْ که کَرْد بُو سیٰاوُوشْ
اُونْ کَسْ (بِر) کهه تنه حلقه دینگوئه مه گُوشْ،
نَهّلِهْ ته عشقْ بَوّه به مِنْ فرامُوشْ
گَرْدِئِنْ مره تاج و تختِ شَهْ کاووُسْ،
هر هفته هَفْ بار کِمِّهْ شه جٰانْ‌رِهْ پٰاپوشْ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
چهره‌ی تو را دیدم و از هوش رفتم / دو کمند مشکین خود را بر بناگوش فرو هشتی (افشاندی)
هر گاه که آتش وصالم برافروزد / از آن آتش چنان گذر می‌کنم که سیاه‌وش گذر کرد
آن کسی (یار) که مرا حلقه بگوش عشق تو کرد، / نمی‌گذارد که عشق تو را فراموش کنم
اگر تاج و تخت کاووس شاه را به من بدهند، / (نمی‌پذیرم) و هر هفته هفت بار جانم را پای بوس تو می‌کنم
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالاتی از زندگی و احساسات انسانی می‌پردازد. بیان می‌کند که در شرایط سخت و دشوار، فرد احساس ناتوانی و بی‌پناهی می‌کند و به نوعی از فقدان آرامش و راحتی رنج می‌برد. تصویرسازی‌های به کار رفته در بیت، منعکس‌کنندهٔ نگرانی و دلهرهٔ شخصی است که درگیر مشکلات عاطفی و روحی شده است.
هوش مصنوعی: عشق و وصال همیشه مانند آتشی است که در دل می‌جوشد و شعله‌ور است، مانند آتش سیاوش که هرگز خاموش نمی‌شود.
هوش مصنوعی: هر فردی که گوش به حلقه دین داده، به عشق من هرگز فراموشی نخواهد سپرد.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زندگی و مقام بلند شاه کاووس می‌پردازد و اشاره دارد که هر هفته، او به شکلی منظم و با تکرار، از زیبایی و عظمت تخت و تاج خود بهره‌مند می‌شود. در واقع، زندگی او با شکوه و تجمل فراوان همراه است، که اما در عین حال به نحوی به وابستگی و نیاز او به نیروی حیات و حمایت از دیگران نیز اشاره می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.