کی گِتْ بو که وَرْفِ سَرْکَلِنْ آتشْ، وَشْ!
دَراییِنْ زنگی و دییِنْ آتشْ‌رِهْ خِشْ!
مِنْ حَیْروُنِ ته چیرمهْ بالا سُوره وَشْ
نٰاوَرْف اوُ بُونه وُ ناکه میرِنه آتَشْ
دل سنگه منی،اُوچییِهْدارنه مه چِشْ؟
دلْ اوُئه منی، چیوَرْ نمیرْنِهْ آتَشْ؟
اینه وَر عَجایبْ مه بالا سُورِوَشْ،
اُورِهْ سَنگْ بَزالیتهْ، سنگْ دارْنه آتَشْ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
که می‌گفت که روی برف آتش بریزد، شعله‌ور می‌شود! / و زنگیان در آن آشکار شوند و بوسه بر آتش زنند!
ای سرو بالای من! من از چهره‌ی تو در شگفتم / زیرا نه برف آب می‌شود نه آتش آن خاموش می‌شود
اگر دل من از سنگ است، اشک چشم من از چیست؟ / دل من آب شده، چرا آتش درونم خاموش نمی‌شود؟
ای سروبالای من! در شگفتم از این‌که، / آب از درون سنگ می‌جوشد، ولی سنگ دارای آتش است
هوش مصنوعی: چه کسی می‌داند که در آتش سوزان چه خبر است؟! در آن حال، زندگی و دیانت به آتش می‌آید و زنده می‌شود.
هوش مصنوعی: آتش را از دل خود دور کن و در برابر سختی‌ها مقاوم باش، زیرا غم و ناراحتی نمی‌توانند تو را شکست دهند.
هوش مصنوعی: دل من آنقدر سنگی و سخت شده که احساسات را نمی‌توانم بروز دهم. اما این دلِ سخت، با آتش عشق می‌سوزد، آیا می‌توانی تصور کنی چه حسی در درونم دارم؟
هوش مصنوعی: اینجا شاهد زیبایی‌های شگفت‌انگیزی هستیم، درختانی که از سنگ بیرون می‌آیند و سنگ‌ها در آتش می‌سوزند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.