گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها »

شمارهٔ ۵۲

بِهِلْ تا بنالمْ بیدردْ سه دِل دَسْ

چِنوُنْ بنالمْ که نالهْ بِلْبِلْ مُسّْ

گرفتارِ یک جامِّه یکی گِلِ دَسْ

گِلْ به دلْ بلا بَییِهْ، بلا گِلِ دَسْ

اگر که دنی مال وُ ملک مه نَمونِسْ،

شُکِرْ کمّه که سَرْ به تنْ مه بَمُونِسْ

مه مسکینِ تَنْ غَمْ بَخِرْد اندی که تُونِسْ

مِنْ شِرِهْ بَخِرْدِمهْ، مه دِشمِنْ بَمُونِسْ