بِهِلْ تا بنالمْ بیدردْ سه دِل دَسْ
چِنوُنْ بنالمْ که نالهْ بِلْبِلْ مُسّْ
گرفتارِ یک جامِّه یکی گِلِ دَسْ
گِلْ به دلْ بلا بَییِهْ، بلا گِلِ دَسْ
اگر که دنی مال وُ ملک مه نَمونِسْ،
شُکِرْ کمّه که سَرْ به تنْ مه بَمُونِسْ
مه مسکینِ تَنْ غَمْ بَخِرْد اندی که تُونِسْ
مِنْ شِرِهْ بَخِرْدِمهْ، مه دِشمِنْ بَمُونِسْ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
بگذار بدون درد و آرام از دست دلم بنالم / چنان بنالم که بلبل مست به عشق گل می‌نالد
پابست جایی از دست گل شدم، گل بلای دل شد، بلای از دست گل
دلم گرفتار جایی هست که محبوبِ دسته‌ی گلم در آنجاست، آن گُل‌چهره بلای دل من شد و بلا نیز از جانب او اسیرم کرده است.
تن بینوای من آن‌قدر که در توان داشت غم خورد / من خود را خوردم، ولی دشمنم بر جای ماند
هوش مصنوعی: خوشی را بگذار تا بی‌درد بنالم. چطور می‌توانم ناله کنم در حالی که آواز بلبل شنیده می‌شود؟
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به وضعیتی اشاره می‌کند که فردی درگیر مشکلات و گرفتاری‌ها شده است. او مانند کسی است که در یک گودال گل و لجن گرفتار شده و نمی‌تواند به راحتی بیرون بیاید. این تصویرسازی نشان‌دهنده دشواری‌ها و چالش‌هایی است که انسان ممکن است با آنها مواجه شود و احساس ناامیدی و ناتوانی را منتقل می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر دنیا دارای مال و ثروت نباشد، شکرگزاری کمتر هم نمی‌کنم، چون مهم این است که سرم روی بدنم باقی مانده است.
هوش مصنوعی: این بیت به احساس تنهایی و غم در دل اشاره دارد. گوینده در اینجا به وضعیت خود می‌پردازد و می‌گوید که در این شرایط سخت و غم‌انگیز نیست که کسی برایش اهمیتی قائل شود یا به او توجه کند. به نظر می‌رسد که او آرزو دارد که دیگران حتی دشمنانش هم در کنار او باشند و او را درک کنند. این احساس نیاز به ارتباط و توجه در بین کلمات مشخص است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.