گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها »

شمارهٔ ۴۷

دُوسْ (رِهْ) دیمه هَرکَسْ (که) خِنِهْ بَوِرْدْ بتٰاوَسْ

زِلفْ (رِهْ) دیمِهْ پیچونْ به گِردِ عٰاشِقْ هٰاوَسْ

ته شَهلا چِشْ کِشْتُومِهْ، آهویِ مَسْ

آخِرْ عاشِقْ دِلْ‌رِهْ نِدایی شِهْ دَسْ

اِسْکِنْدِرْ دِل وُ مَردی اَفْراسیابْ‌رَسْ

همایُونْ پییُونْ، تاجُ و تَخْت ته هَدیوَسْ

بِلْبِلْ به تِنِهْ نُوم گِلِهْ باغْ سِراوِسْ

خُوش‌حالْ بیمِهْ خُوررِهْ به ته ورْ بِشتاوِسْ