گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها »

شمارهٔ ۴۵

پِیْغومْ که ته جا رِسیمِهْ چُونِه ته کارْ؟

مِرِهْ سَرزَنِشْ کِرْدی، نوومه ته یارْ

مِرِهْ حدِّ اونْ نییِهْ که بَوومْ ته یارْ

تِهْ بَنْدوُمِهْ، وینِهْ بَرُوشْ، وینِهْ شِرْدارْ

امیر گِنِهْ: مِهْ مَسْتِهْ چِشْ بی‌بفایارْ!

میراثْ نَوونِهْ کَسْ‌رِهْ، کسٰاتِهْ بازارْ

ته مُونگْهِ سو آلِ قِرْبُونْ بُومّه (شومّه) سی وارْ

ته مَسْتِهْ چِشِ سُو، که مِرِهْ نیازارْ!