گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها »

شمارهٔ ۱۹۸

گلْ چیه که ته چیره مُونّه به بُویی؟

اُونْ یاسَمنْ چیرْره کَسْ نشُونْ نئویی

اُونْ ماه، که، تنه چیره برابرْ بویی

هر نَشُور دهْ دیمْ ره، خور آخر کی گویی؟

گُل‌دسته، ته سالْ اگر که صد بَوُویی

ته مشکینْ کَمنْ، وَرْفِ رَنْگْ هَیْرهْ گویی

ته مهرهْ وَرْزیِنْ دستْ‌ها پاکْ بشَویی

اُونوختْ وَرْزمّهْ مهرْرهْ ته ماه نویی