گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها »

شمارهٔ ۱۱۳

استادْ بنهْ روزْ که من تَنْ ره گلْ گیتنْ

کَمْ آمُو اُویِ غَمْ ره سَرْچشمه ریتنْ

اندی تومْ که اُویِ مرغْ ره تَلهْ گیتنْ

خارجْ نییه بی‌سوز و گدازْ دپیتنْ

نه باسْ اندی بُو که وَرنهْ مه مسکین تَنْ

به ته درد و غمْ جا نمونسّهْ مه تَنْ

لازمْ بَییهْ با دوستْ غمْ و درد ره گوتنْ

غَرْبالهْ منه زیله نَشئهْ دُوتنْ