قَدْ سُورِهْ، دِهُونْ میمِهْ، کِلٰالِهْ تِهْ بُورْ
دیمْ خُورِهْ، لَبُونْ لَعْلِهْ، تَنْ سُونِ کٰافُورْ
چِشْ مَسِّهْ، اَبْروُ هَرْ گُوشِهْ دٰارْنِهْ صَدْ شُورْ
سُو آلِهْ قَمِرْآسٰا، بَدینی مِهْ نُورْ؟
کَتْمِهْ مِنْ تِنِهْ یٰاسِهْ جِهْ مُونِنْدِ مُورْ
تِهْ یٰاسِهْ مِرِهْ کِرْدِهْ سَرْ تٰا بِهْ پَیْ عُورْ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
قدت سرو، دهانت حلقه‌ی میم و زلف تو بور است / رخسارت حور، لبانت لعل‌فام و تنت مانند کافور است
چشم مست و خمار است، هر گوشه‌ی ابرو صد شور و غوغا دارد / پیشانی چون ماه است، نور چشم مرا دیده‌اید؟
از نومیدی و بهانه‌ی تو مانند مور ناتوان شده‌ام / بهانه‌ی تو تمام وجودم را برهنه و عور (استخوانی) ساخته است
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.