گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » سه‌بیتی‌ها »

شمارهٔ ۴

قَدْ سُورِهْ، دِهُونْ میمِهْ، کِلٰالِهْ تِهْ بُورْ

دیمْ خُورِهْ، لَبُونْ لَعْلِهْ، تَنْ سُونِ کٰافُورْ

چِشْ مَسِّهْ، اَبْروُ هَرْ گُوشِهْ دٰارْنِهْ صَدْ شُورْ

سُو آلِهْ قَمِرْآسٰا، بَدینی مِهْ نُورْ؟

کَتْمِهْ مِنْ تِنِهْ یٰاسِهْ جِهْ مُونِنْدِ مُورْ

تِهْ یٰاسِهْ مِرِهْ کِرْدِهْ سَرْ تٰا بِهْ پَیْ عُورْ