گنجور

 
امیر پازواری

امیر گنه: مه مَستهْ چشْ، شُوخهْ نی‌نی

تنهْ ندیینْ سُو نَمُو نسُته نی‌نی

دْ نوره جدا کنّی میونِ نی‌نی

مَردمْ ره وَعدهْ کنّی، امّا چهْ (شهْ) نی‌نی

ای وا، هَرْ کجه مه بی‌بفاره وینی

بَوُو ته بَندهْ ره دیمه چی (چه) غمگینی