گنجور

 
امیر پازواری
امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها »

شمارهٔ ۱۲

اَمیرْ گِنِهْ تِهْ عِشْقْ هَکِرْدِهْ مِرِهْ مَسْتْ

مِهْ جٰان وُ دِلْ‌رِهْ یِکْ‌بٰارْ نییٰارْ نی شِهْ دَسْتْ

مَجْنُونْ صِفِتْ گِرْدِ مِهْ، شَیْدٰایِ سَرْمَسْتْ

گَوهِرْ گِلِهْ دیمْ رِهْ تا بییٰارِمْ (بییورِمْ) شِهْ دَسْتْ