اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۵ یارب! نه دلم بستهٔ غمهای تو بود؟ چشمم شب و روز غرق نمهای توبود؟ بر جرم و خطای من چه میگیری خشم؟ چون جمله به امید کرمهای تو بود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از دلش که بر غمهای معشوق غرق است می‌گوید و به این اشاره می‌کند که چشمانش همیشه پر از اشک است. او از معشوق می‌خواهد که از خشم خود به خاطر گناهانش بگذرد، زیرا همگی به امید رحمت و بخشش او هستند.
هوش مصنوعی: ای خدا! آیا دل من در بند غمهای تو نبود؟ آیا چشمانم در شب و روز به شدت در اشک‌های تو غرق نبود؟
هوش مصنوعی: چرا به خاطر اشتباهات من عصبانی می‌شوی؟ چرا که همه چیزم به امید بزرگواری‌ها و لطف‌های تو بوده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.