اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۰ رنگی ز رخ چو لاله زارم بفرست بویی ز دو زلف مشکبارم بفرست چون دست نمی‌دهد که دستت بوسم دستارچه‌ای به یاد گارم بفرست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به خواست عشق و زیبایی اشاره دارد. شاعر از معشوق می‌خواهد که رنگی شبیه به گل لاله و بویی از موهایش برای او بفرستد، زیرا نمی‌تواند دست معشوق را ببوسد و از او می‌خواهد که دستارچه‌ای به یادگار برایش ارسال کند.
هوش مصنوعی: از بهشتی که رنگ رخسار تو شبیه گل لاله است، یادگار فرست. بویی هم از دو زلف سیاه و مشک‌مانندت به من ارسال کن.
هوش مصنوعی: زمانی که نتوانم دستت را بگیرم و بوسه‌ای بر آن بزنم، یک دستارچه‌ای به یادگار برایم بفرست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.