اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۷ بد خلق مباش، کز خوش و امانی پیکار مکن کار، که بر جا مانی زنهار! مهل، کز تو بماند دل کس دلها چو بماند ز تو،تنها مانی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر به این نکته اشاره شده که انسان نباید بدخلق و عصبی باشد، زیرا این رفتار موجب دوری دیگران از او می‌شود. باید تلاش کرد که با مردم به خوبی رفتار کنیم، زیرا اگر دل کسی از ما رنجیده شود، در نهایت خودمان تنها خواهیم ماند.
هوش مصنوعی: بدخلق نباش، چون از نعمت و آرامش برخورداری، با کسی به نزاع نپرداز؛ چراکه این رفتار در یادها باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: از تو خواهش می‌کنم مراقب باش! ممکن است کسی به تو دل ببندد و اگر دلها به تو وابسته شوند، خودت در نهایت تنها می‌مانی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.