اوحدی مراغه‌ای » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۷

بد خلق مباش، کز خوشی و امانی

پیکار مکن کار، که بر جا مانی

زنهار! مهل، کز تو بماند دل کس

دلها چو بماند ز تو،تنها مانی