اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۱ دایم ز قدت گلها راست همه دل ماندگیی چند که برجاست همه آن نیز که امروز ز ما کردی یاد تاثیر دعای سحر ماست همه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی طبیعی گلها اشاره می‌کند و از احساس دل‌نگرانی و ماندگی خود سخن می‌گوید. او همچنین به یاد کسی که امروز به یادش بوده، اشاره می‌کند و می‌گوید که این یادآوری نتیجه دعای سحرگاهی‌اش بوده است.
هوش مصنوعی: همیشه به خاطر وجود تو، گلها به شکوفه نشسته‌اند و انسان‌ها در اندیشه و دلتنگی به سر می‌برند.
هوش مصنوعی: شاید آن چیزی که امروز به یاد ما هستی، نتیجه دعای سحرگاهی ما باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بنیاد جهان غرور و سوداست همه
پنهان نتوان کرد که پیداست همه
چه رنج بری که حاصل عمر در آن
تا چشم کنی باز دریغاست همه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.