اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها » شمارهٔ ۲۰ بی هیچ یقین چو بدگمانی باشی بد باشی اگر چه نیک دانی باشی تو عمر به بد گفتن من صرف مکن من سود کنم تو در زیانی باشی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر می‌گوید که اگر شخصی بدگمان و بدبین باشد، حتی اگر در درون خودش دانای نیکویی باشد، باز هم بد خواهد بود. شاعر از او می‌خواهد که عمرش را صرف بدگویی درباره او نکند، زیرا او در این حالت به خودش آسیب می‌زند.
هوش مصنوعی: اگر با بدگمانی زندگی کنی، بدون تحقیق و یقین، در نهایت رفتارهای نادرستی از خود بروز می‌دهی، حتی اگر از نظر دانش و علم در جایگاه خوبی باشی.
هوش مصنوعی: عمر خود را صرف بدگویی از من نکن، چون من از این موضوع بهره‌ای می‌برم و تو در این کار به ضرر خود می‌پردازی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در خدمت ما اگر زمانی باشی
در دولت صاحب قرانی باشی
ور پاک و عزیز همچو جانی باشی
بی ما تو چو بی‌جان و روانی باشی
با نااهلان اگر چو جانی باشی
ما را چه زیان تو در زیانی باشی
گیرم که تو معشوق جهانی باشی
آری باشی، ولی زمانی باشی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.