اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۹۱
ایوان سرای خویش برداشته گیر
وآن سقف بر آسمان برافراشته گیر
دیوار همه لعل، ستونش یاقوت
روزی دو سه بنشسته و بگذاشته گیر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خواننده می‌خواهد که ایوان خود را برپا کند و سقف را به سمت آسمان بلند کند. دیوار ایوان از لعل و ستون‌هایش از یاقوت ساخته شده‌اند. او به زیبایی و شکوه این مکان اشاره می‌کند و پیشنهاد می‌دهد که روزی چند بار در آنجا بنشیند و لذت ببرد.
هوش مصنوعی: به خانه خود نگاه کن و آن را به زیبایی بساز و سقف آن را به شکوه آسمان بلند کن.
هوش مصنوعی: در اینجا به فضایی زیبا و زینت‌یافته اشاره شده که دیوارهایش از لعل و ستون‌هایش از یاقوت ساخته شده است. به نظر می‌رسد که افرادی در این مکان، به مدت دو یا سه روز دور هم جمع شده و به تماشای زیبایی‌های آن پرداخته و سپس آنجا را ترک کرده‌اند. این تصویر، نشان‌دهنده‌ی زیبایی و شکوه آن مکان است که افراد را به خود جذب کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از عمر، تمام بهره، برداشته گیر
هر تخم که دل میطلبد کاشته گیر
اول برخیز و هرچه گرد آوردی
آخر به دریغ جمله بگذاشته گیر
ایوان سرا بر فلک افراشته گیر
وین زیرزمین بگنج انباشته گیر
این سیم که جوجو بهمش می آری
خرمن خر بجای بگذاشته گیر
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.