اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة
»
الفصل الاول - فی الطامات
»
شمارهٔ ۳
الریح مع العود ترد بالبال
عودوا فلعلّ مصلحُ احوالی
لاتبعد اخضرا رعود الباب
و الراح مع العود یداوی حالی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت شعری، شاعر از معشوق خود درخواست می‌کند که بازگردد و به مشکلات و احوالش رسیدگی کند. او همچنین به یادآوری خاطرات گذشته و اهمیت حضور معشوق اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که فاصله نگیرد و به حال او کمک کند.
هوش مصنوعی: نسیم در کنار ساز می‌وزد و ما را به یاد گذشته‌ها می‌اندازد؛ شاید که حال ما بهتر شود.
هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که از دوری و جدایی نترس؛ زیرا باران و رعد در کنار هم هستند و این به نوعی می‌تواند حال و احوال را بهبود بخشد. در واقع، در دل تاریکی و تنگی، امید و خوشحالی نهفته است و می‌تواند به زندگی رنگ و انرژی ببخشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر چند که نیست هیچ از حق خالی
سر در کش و دم مزن چرا مینالی
کان را که فرو شود به گنجی پایی
سر بر سرِ آن گنج بُرَندش حالی
چون نیست حدیث وصلت از زر خالی
هم نرم کنم ترا بچیزی مالی
زر را بفرستم که خود او چون حلقه
گوشت گیرد پیش من آرد حالی
ای دل چو وصال یار دیدی حالی
در پای غمش بمیر تا کی نالی
شرطست چو آفتاب رخ بنماید
گر شمع نمیرد بکشندش حالی
کردیم بسی جام لبالب خالی
تا بو که نهیم لب بران لب حالی
ترسنده ازان شدم که ناگاه ز جان
بی‌وصل لبت کنیم قالب خالی
ای نی تو نه همچو من پریشان حالی
بی درد برین صفت چرا مینالی
گیرم که منم ز غصه‌ها مالامال
آخر نه تو داری اندرونی خالی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.