هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ناپایداری و عدم اعتماد به دنیا و متاع‌های ظاهری اشاره می‌کند. او می‌گوید که نباید به چیزهای دنیوی و ظاهری دل بست و باید از دیدگاه افراد بدبین دوری کرد. همچنین، او بر این نکته تأکید می‌کند که اگرچه ظاهر انسان ممکن است خوب و پاک به نظر برسد، درون او ممکن است دچار شکست و نقص باشد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ناپایداری و عدم اعتماد به دنیا و متاع‌های ظاهری اشاره می‌کند. او می‌گوید که نباید به چیزهای دنیوی و ظاهری دل بست و باید از دیدگاه افراد بدبین دوری کرد. همچنین، او بر این نکته تأکید می‌کند که اگرچه ظاهر انسان ممکن است خوب و پاک به نظر برسد، درون او ممکن است دچار شکست و نقص باشد.
هوش مصنوعی: عرفی می‌گوید: چرا باید دل خود را در دست دیگران قرار دهی؟ باید چشمان خود را از نگاه کردن به نظرهای نادرست دیگران ببندی.
هوش مصنوعی: به ظاهر ما همه چیز مرتب و زیباست، اما در باطن دچار آشفتگی و نقص هستیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آن یار که عهدِ دوستداری بشکست
میرفت و منش گرفته دامن در دست
می‌گفت دگر باره به خوابم بینی
پنداشت که بعد ازو مرا خوابی هست
ای دل ، ز شراب عشق گشتی سرمست
کز رنج خمار او به جان نتوان رست
گر از دل من چنین فرو داری دست
در روز ز دست تو به شب باید جست
چون دیده من دید ترا روز نخست
مسکین دل من هوای دیدار تو جست
اکنون که ترا هوای من نیست درست
یا ناز مکن یا دل من باز فرست
گر سیر شدی بتا ز من در خور هست
زیرا که ندارم ای صنم چیزی لست
رنج دل رنج دیده جز دیده نجست
دانی که شد این گناه بر دیده درست
در جمله جهان صورتی از دیده نرست
کش چندین موج خونش از دیده نشست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.