زخم از دهان تیغ ربودن نزاع ماست
تسلیم گشتن و بتپیدن سماع ماست
در پیشگاه دیر و حرم، هر کجا، که هست
دین شکسته و دل پر خون متاع ماست
صد فوج ناز و عشوه به میدان طلب، که ما
جنگ ستیزه ی تو و عجز شجاع ماست
چون راحت آیدت به سلام، ای رفیق درد
آغوش برگشا که وقت وداع ماست
عرفی نوای مرغ تو در هیچ باغ نیست
این نغمه خاصه ی چمن اختراع ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان درد و رنج‌های عاشقانه و جدال‌های درونی می‌پردازد. شاعر با تصویری از زخم‌ها و تسلیم شدن در برابر عشق، به توصیف حالت‌های شور و التهاب می‌پردازد. او از شرایط ناگوار خود و دین شکسته و دل پرخونش می‌گوید. همچنین، به جنگی بین شجاعت و ضعف اشاره می‌کند و از دوست خود می‌خواهد که به استقبال او بیاید، زیرا زمان وداع نزدیک است. در نهایت، شاعر به نغمه‌ای خاص اشاره می‌کند که فقط مختص خود اوست و در هیچ باغ دیگری یافت نمی‌شود، یعنی نشان‌دهنده‌ی هویت و تازگی احساسات اوست.
هوش مصنوعی: زخم و آسیب ناشی از جدال ما نشأت گرفته از سخنان تند و تیز است. تسلیم شدن و در عین حال احساس شور و هیجان ناشی از این درگیری، معانی عمیقی از وضعیت ما را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: در هر کجا که باشیم، در مکان‌های مقدس و مذهبی، تنها چیزی که داریم، ایمان ناتوان و دل زخمی‌مان است.
هوش مصنوعی: در میدان عشق، صدها گروه از ناز و فریب آمده‌اند، در حالی که ما در حال مبارزه با قدرت تو و ناتوانی شجاعانه‌ی خود هستیم.
هوش مصنوعی: هرگاه راحتی و خوشحالی به سراغت آمد، ای دوست، آغوش خود را باز کن، زیرا این لحظه، لحظه وداع ماست.
هوش مصنوعی: این صدا و نغمه‌ای که تو مانند پرنده‌ای می‌خوانی، در هیچ باغی وجود ندارد. این melodie مخصوص به چمن است و اختراع خود ماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
حسرت کشیم و آه دمادم متاع ماست
خون جگر نمک‌چش خوان وداع ماست
بر خوان هیچ‌کس جگر پاره‌پاره نیست
این لقمه وقف مایده اختراع ماست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.