به شرح غم نفس را ریش کردیم
درون را عافیت اندیش کردیم
طمع بردیم چندان بر در عشق
که از درد غمش درویش کردیم
اگر رفیتم در جنت مکن عیب
که اول درد و غم را پیش کردیم
جنون با ما نکرد این تیغ بازی
که ما با عقل دور اندیش کردیم
اگر خواریم عرفی جرم او نیست
تحمل های بیش از بیش کردیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از غم و دردهایی که در عشق تجربه کرده صحبت می‌کند. او به این نکته اشاره دارد که با وجود مشکلات و رنج‌ها، تصمیم گرفته‌اند به طور عاقلانه به زندگی نگاه کنند. شاعر به طمع‌هایی که در عشق داشته و به پیامدهای آن اشاره می‌کند و می‌گوید که در این مسیر به درویشی رسیده‌اند. او همچنین به نوعی دافع مسائل و نواقص خود و دیگران می‌پردازد و می‌گوید که اگر در جنت هم باشند، نباید به آنها عیب بگیرند زیرا خودشان دردها را با آگاهی و تفکر پذیرفته‌اند. در نهایت، با بیان اینکه تحمل‌شان به دلیل عشق و عواطفشان بیشتر شده است، به مفهوم تحمل و پذیرش اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: ما به بیان درد و غم‌های خود پرداخته‌ایم و در دل، به فکر آرامش و آسایش هستیم.
هوش مصنوعی: ما به عشق آن‌قدر طمع کردیم که از غم و دردش به درویشی افتادیم.
هوش مصنوعی: اگر دوستی‌ات را در بهشت هم داشته باشم، عیبی بر من نگذار، چون ما ابتدا درد و غم را تجربه کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: دیوانگی با ما آنچنان که انتظار می‌رفت، رفتار نکرد. ما خود با تفکر و اندیشه‌ای عمیق، به بازی عقل پرداختیم.
هوش مصنوعی: ما در تحمل رنج و سختی‌ها بیشتر از حد معمول از خود تسامح نشان داده‌ایم، و اگر هم که خوار و ذلیل هستیم، این ناشی از گناه او نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.