حرف آخر قافیه

شماره ۱: جز بمادندر نماند این جهان کینه جوی - با پسندر کینه دارد همچو با دختند را

شماره ۲: آمد آن رگ زن مسیح پرست - شست الماسگون گرفته بدست

شماره ۳: که تنگ و آذرم دارد و مرد بدسلب است - پسرش باز فضولست و مرد وسواسا

شماره ۴: دو لب چو نار کفیده دو برگ سوسن سرخ - دو رخ نار شکفته دو برگ لالۀ لال

شماره ۵: بچابکی بر باید کجا نیازارد - ز روی مرد مبارز بنوک پیکان خال

شماره ۶: ای شریعت را قرار و ای مدیحت را مدار - شهریار بامداری پادشاه با قرار

شماره ۷: شدم به دریا غوطه زدم ندیدم در - گناه بخت منست این گناه دریا نیست

شماره ۸: ای چون مغ سه روز بگور اندر - کی بینمت اسیر بغور اندر

شماره ۹: نه تن بودند از آل سامان مشهور - هر یک به امارت خراسان مأمور

شماره ۱۰: ابر زیر و بم شعر اعشی قیس - همی زد زننده بمضرابها

شماره ۱۱: بگویش که من نامه‌ای نغزناک - فراز آوریدستم از مغز پاک

شماره ۱۲: از دل و پشت مبارز می بر آید صد تراک - کز زه عالی کمان خسرو آید یک ترنگ

شماره ۱۳: آنچه با رنج یافتیش و به دل - تو بآسانی از گزافه مدیش

شماره ۱۴ - الاشعار فی المطایبة الراح مفدمته عنصری گوید: خداوندا همی‌خواهم که از دل - تو را تا عمر دارم می‌ستایم

شماره ۱۵: شادی و بقا بادت و زین بیش نگویم - کاین قافیۀ تنگ مرا نیک بپیخست

شماره ۱۶: نمرود به گاه پور آذر - می‌گفت خدای خلق ماییم

شماره ۱۷ - ملک‌الشعرا عنصری گوید فی اللعز: آمد ای شاه دوش ناگاهان - فیلسوفی به نزد من مهمان

شماره ۱۸: به لیف خرما پیچیده خواهمت همه تن - فشرده خایه به انبر بریده کیر به گاز

شماره ۱۹: از صفات حرام لفظی را - باز گردان و پس مصحف کن

شماره ۲۰: ای ترک به حرمت مسلمانی - کم بیش به وعده‌ها نبخسانی

شماره ۲۱: بهارش تویی غمگسارش تویی - درین تنگ زندان زوارش تویی