|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار از درد و رنجی که به خاطر قرض و بدهی تجربه میکند، سخن میگوید. او به حالت ناامیدی و بیقراری خود اشاره میکند که شب و روز را در کنار قرض احساس کرده و هیچ کمکی از کسی نمیبیند. او از تلاشش برای یافتن نجات و خلاصی از غم قرض و بدهیها سخن میگوید، اما در نهایت میبیند که هیچکس نمیتواند او را از این باند رها کند.
هوش مصنوعی: ای وای به حال من که به طور مداوم خود را در کنار و همراه با بدهیهایم میبینم و این وضعیت به زندگی شباهت پیدا کرده است.
هوش مصنوعی: مدتی به دنبال کسی بودم که راهی برای پایان دادن به مشکلات مالیام پیدا کنم و کمکم کند.
هوش مصنوعی: در نهایت، هیچکس به کمک من نیامد و نتوانست مرا از دست قرض و مشکلات آزاد کند.
هوش مصنوعی: هیچ جا نتوانستم پیدا کنم که مرا از غم و اندوه بدهی رها کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.