ایا پروانهٔ بلبل ترنم
جگر خون غنچهٔ آتش تبسم
همی خواهم به اندک روزگاری
برانگیزانی از آتش بهاری
حدیث شمع کلکت برفروزد
که هر کس بشنود جانش بسوزد
به حرف تازه ای خرم کنی گوش
که تاریخ کهن گردد فراموش
چو این آیات وحی آمد به گوشم
سمعنا گوی شد جبریل هوشم
سر نعت سخن را برگشادم
زبان با دل به معنی غوطه دادم
دری آمد ز درج دل به دستم
که از ننگ تهی دستی برستم
کنون آن درهمی آرم به بازار
ولی جز خود نمی بینم خریدار
لعاب شعله بر کاغذ تنیدم
گهر در رشتهٔ آتش کشیدم
به مستی آن ره نا رفته رفتم
ره یکساله در یک هفته رفتم
چو این غم نامهٔ سوزان حکایت
نفس بگداخت در کام روایت
رقم زد خامهٔ معجز طرازش
محبت نامهٔ سوز و گدازش
الهی این گرامی بکر مستور
که افشاند آستین بر عصمت حور
ز پا بوس شهش ده سر بلندی
به ترویح قلوبش ارجمندی
بیا ای بسته بر خود تهمت عشق
که در مغزت گذارم لذت عشق
تو لب سوزی ز عشق آتشین نام
دلت چون داغ طفلان خام در خام
لبت از نام عشق آتش فروز است
دلت خونین کباب خام سوز است
بر این لب نام عشقت باد چون بوس
براین دل نام دل افسوس افسوس
نوای عشق از مرغ چمن پرس
گر از بلبل نمی پرسی ز من پرس
گر از دل نغمه ای بر لب دوانم
که لب را همچو دل در خون کشانم
به آهنگی زنم ناخن به مضراب
که از آب آتش از آتش چکد آب
به دستانی سرایم داستانی
کزو هرگوش گردد بوستانی
سراپا گوش و یکسر گوش دل کن
براین تیغ زبان خونت بحل کن
کنون این قصه کز یادم پریده ست
هم از چشم شنیدن به که دیده ست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر در مورد عشق و احساسات عمیق و پیچیده‌ای است که آن را به صورت نمادین و با استفاده از تصاویری از طبیعت و زیبایی‌های زندگی بیان می‌کند. شاعر به توصیف عشق به عنوان آتش و شمع می‌پردازد و از غم و شوقی که این احساس به همراه دارد، سخن می‌گوید. او به جستجوی حقیقت و درک عمیق‌تری از عشق اشاره می‌کند و به همین ترتیب، از تجربیات خود در عشق و دردهای ناشی از آن صحبت می‌کند. همچنین، به این نکته اشاره دارد که یاد عشق نمی‌تواند به سادگی فراموش شود و زخم‌هایی که عشق در دل به جا می‌گذارد، هرگز به آسانی التیام نمی‌یابند. در مجموع، این شعر ضمن بیان زیبایی‌های عشق، تلخی‌ها و چالش‌های آن را نیز به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: آیا پروانه‌ای وجود دارد که ترانه‌ای از درد و رنج بلبل را در دل داشته باشد و غنچه‌ای که در آتش شوق بخندد؟
هوش مصنوعی: می‌خواهم در مدت کوتاهی از دورانی پرشور و شوق، شعله‌ای از عشق و هیجان را بیدار کنم.
هوش مصنوعی: داستانی که درباره شمع وجود دارد، به گونه‌ای است که هر کس آن را بشنود، احساس غم و اندوه می‌کند و جانش به آتش عشق می‌سوزد.
هوش مصنوعی: وقتی به یک نظر یا ایده جدید گوش می‌دهی، ممکن است تمام تاریخ و تجربیات گذشته را فراموش کنی.
هوش مصنوعی: وقتی این آیات وحی به گوشم رسید، به مانند یک شنونده فعال، توجه کردم و فهمیدم که جبرئیل در این ماجرا دخالت دارد.
هوش مصنوعی: من با زبان و دل خود به توصیف و توجیه مطلب پرداختم و مفهوم را به خوبی بیان کردم.
هوش مصنوعی: دری از عمق دل به دستم رسید که از شرم و ننگ ناشی از فقر و بی‌پولی رهایی یافتم.
هوش مصنوعی: حالا آن سکه را به بازار می‌برم، ولی جز خودم هیچ خریدار دیگری نمی‌بینم.
هوش مصنوعی: شعله‌ها را بر روی کاغذ ترسیم کردم و مانند جواهراتی که در آتش به هم بافته می‌شوند، آنها را به هم متصل کردم.
هوش مصنوعی: به خاطر شور و شوقی که داشتم، با سرعتی زیاد و در زمانی کوتاه، راهی را که باید یک سال طی می‌کردم، در مدت یک هفته طی کردم.
هوش مصنوعی: وقتی این نامه پر از غم و سوز می‌خوانم، به یاد می‌آورم که چگونه نفس و احساسات من در این داستان ذوب شده‌اند.
هوش مصنوعی: قلم خالق خوش‌نوا، داستانی از عشق و احساسات عمیق را به تصویر می‌کشد که حاکی از سوختن و تلاش قلبی است.
هوش مصنوعی: خدایا، این عزیز و محترم که با زیبایی و وقار خود، حجاب و عفت را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: به پای کسی که مقام و عظمتش را می‌ستایند، سجده کن و سر خود را به خاطر دل‌جویی‌اش بالا ببر.
هوش مصنوعی: بیا ای کسی که خود را به خاطر عشق متهم کرده‌ای، من در ذهنت لذت واقعی عشق را قرار می‌دهم.
هوش مصنوعی: تو از عشق سوزان لب می‌زنی و نام دلت مانند داغی است که بر بدن کودکانی ناپخته باقی مانده.
هوش مصنوعی: لب‌های تو به خاطر عشق شعله‌ور و جذاب است، در حالی که دل تو به شدت در عذاب و حسرت می‌سوزد.
هوش مصنوعی: عشق تو بر این لب‌هاست و بوسه‌ای بر دل می‌نشانم، اما افسوس که دل را تنها حسرت می‌زنم.
هوش مصنوعی: از مرغ چمن در مورد نوای عشق بپرس؛ اگر از بلبل چیزی نمی‌پرسی، حداقل از من بپرس.
هوش مصنوعی: اگر از عمق دل آهنگی بر زبان بیاورم، که آن چنان احساس را به لبانم برساند که لب هایم هم مانند دل، غرق در خون و درد شوند.
هوش مصنوعی: نغمه‌ای را شروع می‌کنم که صدای آن مانند برخورد ناخن به ساز است. این صدا آن‌قدر جالب و اثرگذار است که می‌تواند از آب، آتش بسازد و از آتش، آب.
هوش مصنوعی: من با دستانم داستانی را می‌نویسم که باعث می‌شود هر شنونده‌ای به باغی از زیبایی‌ها دست پیدا کند.
هوش مصنوعی: تمام وجودت را به گوش کن و فقط با دل خود به این تیغ زبان گوش فرا بده تا بتوانی خون احساساتت را آرام کنی.
هوش مصنوعی: حالا این داستان که از یادم رفته، بهتر است از طریق شنیدن شنیده شود تا دیدن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.