قضا ز عشق چو نازل شود گریز چه سود
دلم مکابره از دست شد ستیز چه سود
به گریه گر چه مدد می دهد بسی چشمم
چو دیده می رود از اشک لاله ریز چه سود
مگر به وقت کند دوست رحمتی ور نی
چو شد عظامم در خاک ریز ریز چه سود
به صبر وعده دهد ناصحم نمی دانی
که خفتگان عدم را ز رستخیر چه سود
چو نقد عشق نزاری به دار ضرب رسید
پس از مبالغت عقل خاک بیز چه سود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از شاعر در مورد عشق و تأثیر آن بر زندگی سخن می‌گوید. شاعر می‌گوید که وقتی قضا و قدر از عشق نازل می‌شود، فرار از آن بی‌فایده است. دل او درگیر ستیز و جنگ احساسات است و حتی اگر از گریه کمک بگیرد، چشمش زود از اشک پر می‌شود و نتیجه‌ای ندارد. او به رحمت دوستی اشاره می‌کند که اگر نیاید، وقتی که استخوان‌هایش در خاک پخش شده، چه فایده‌ای دارد. همچنین، او بر این باور است که نصیحت‌کننده‌ها نمی‌دانند فایده صبر برای خفتگان در عالم عدم چیست. در نهایت، وقتی عشق به نابودی می‌رسد، دیگر عقل و اندیشه هم بی‌فایده می‌شود. به‌طور کلی، این اشعار بر ناامیدی و بی‌ثمری عشق و زندگی تأکید دارند.
هوش مصنوعی: وقتی سرنوشت ناشی از عشق به سراغت می‌آید، دیگر فرار کردن فایده‌ای ندارد. دل من دیگر توان مقابله با این وضعیت را ندارد و جنگیدن در این زمینه بی‌فایده است.
هوش مصنوعی: اگرچه چشمم در گریه کمک زیادی می‌کند، اما وقتی که اشک مانند لاله‌ای می‌ریزد، چه فایده‌ای دارد؟
هوش مصنوعی: آیا در زمانی که دوست بر من رحمتی کند، امیدی هست، وگرنه وقتی که بدنم به خاک تبدیل شود، چه فایده‌ای خواهد داشت؟
هوش مصنوعی: به صبر و شکیبایی که وعده می‌دهی، نمی‌دانی که کسانی که بی‌خبر از واقعیت هستند، از روزی که به حقیقت باز می‌گردند چه نفعی خواهند برد.
هوش مصنوعی: اگر عشق واقعی مانند سکه‌ای ارزشمند به دار مجازات برسد، پس از اینکه عقل به وضعیت بحرانی رسیده، دیگر چه فایده‌ای دارد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.