|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به فضای عاشقانه و احساسات عمیق اشاره دارند. شاعر از دل می‌خواهد که به جز زلف‌های پیچ‌خورده معشوق، به چیزی دیگر فکر نکند و به دنبال نشانه‌های عشق در علم و حساب (قرعه و زیج) نباشد. او تاکید می‌کند که تنها کافی است بنشیند و نگاه کند، زیرا دل هر کسی که عاشق است و درگیر عشق واقعی است، آشفته و پریشان است و نیازی به جستجوی چیزهای دیگر نیست.
هوش مصنوعی: دل را جز از زیبایی و پیچش دو زلف عشق نخواهی یافت، بنابراین به دنبال نشانه‌ای از عشق در کیمیای زندگی یا حساب و کتاب نباش.
هوش مصنوعی: بنشین و تماشا کن که هرکس دلش پریشان است، هیچ از او نخواه که به حالش فکر کند یا تو را درک کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.