مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۴۵ بازآمدم اینک که زنم آتش نیز در توبه و در گناه و زهد و پرهیز آورده‌ام آتشی که می‌فرماید کای هرچه به جز خداست از جا برخیز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از شاعر به معنای بازگشت به خدا و تلاش او برای رهایی از دنیا و تجلی آتش عشق الهی است. شاعر می‌گوید که آتشی آورده است که همه چیز غیر از خدا را کنار بزند و او را به تصفیه و توبه و پاکی دعوت کند.
هوش مصنوعی: من دوباره برگشته‌ام تا این بار هم در حال توبه و هم در حال گناه و همچنین در زندگی زاهدانه و دوری از دنیا، شعله‌ای را به پا کنم.
هوش مصنوعی: من آتشی به همراه دارم که می‌گوید: ای هر چیزی غیر از خدا، از جای خود بلند شو و کنار برو.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دل خسته و جان فگار و مژگان خونریز
رفتم بر آن یار و مه مهرانگیز
من جای نکرده گرم گردون به ستیز
زد بانگ که هان چند نشینی برخیز
بربندم چشم خویش و نگشایم نیز
تا روز زیارت تو ای یار عزیز
ای فقر بخاست روز بازار تو خیز
در کوکبه سپاه سالار آویز
ای نصرت دین بخیر بگشای نخیز
ای کفر زریر بوحلیم است گریز
ای پیر خردمند پگه‌تر برخیز
و آن کودک خاکبیز را بنگر تیز
پندش ده گو که نرم نرمک می‌بیز
مغز سر کیقباد و چشم پرویز
ای در سر زلف تو صبا عنبر بیز
وی نرگس شهلای تو بس شورانگیز
هر قطره که می‌چکد ز خون دل من
در جام وفای تست کژدار و مریز
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.