|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات درباره‌ی احساسات و افکار عمیق در شبهای طولانی و تاریک است. شاعر از دیوانه‌ای صحبت می‌کند که در این شب‌ها ظاهر می‌شود و بیان می‌کند که هنوز در خواب نیست و دلش مشغول افکار بیهوده است. او وصیت می‌کند که برای کسی که دلش به فکر و خیال مشغول است، نیازی به خوابیدن نیست و باید به فکر آرزوهایش باشد.
هوش مصنوعی: یک دیوانه به ما ملحق شده و ما در این شبهای طولانی، در تاریکی و با آرزوهای بزرگ به سر می‌بریم.
هوش مصنوعی: ما در خواب به سر نمی‌بریم و دل‌مان در خیال و توهم است؛ کسی که دل دارد، ممکن است با بی‌خود بودن پایش را دراز کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مائیم و دمی کوته و سودای دراز
در سایهٔ دل فکنده دو پای دراز
نظاره‌کنان بسوی صحرای دراز
صد روز قیامت است چه جای دراز
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.