مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۷۰ امروز من از تشنه دهانی و خمار نی دل دارم نه عقل و نه صبر و قرار می‌آیم و می‌روم چو انگور افشار آخر قدح شیره به عصار بسیار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به احساس تشنگی و بی‌قراری شخص اشاره دارد. او نه دل آرامی دارد و نه عقل و صبر. مانند انگور افشاری به‌صورت مداوم در حال آمدن و رفتن است و در نهایت به نوشیدن شیره می‌پردازد. این تعبیرات نشان‌دهنده‌ی longing و نیاز درونی اوست.
هوش مصنوعی: امروز من به شدت تشنه‌ام و هیچ آرامش یا تفکری در سر ندارم. نه عقل می‌دانم و نه می‌توانم صبر کنم.
هوش مصنوعی: من به مانند انگور افشار، به این دنیا می‌آیم و می‌روم. در نهایت، شیره‌ای که از من باقی می‌ماند، زیاد خواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا چند حدیث قامت و زلف نگار
تا کی باشی تو طالب بوس و کنار
گر زانکه نه‌ای دروغزن عاشق‌وار
در عشق چو او هزار چون او بگذار
گفتم: که بیا وعده دوشینه بیار
ورنه بخروشم از تو اکنون چو هزار
گفتا: دهم ای همه جفا، نک زنهار!
آواز مده که گوش دارد دیوار
ای عاشق دل سوخته اندوه مدار
روزی به مُراد عاشقان گردد کار
با عشق بتان چو اوفتادت سروکار
خورشید شود همان بشادی بیدار
از دولت و از روز بهی دل بردار
عاشق نبود روز بد و دولت یار
بسیار شنیدم من و دیدم بسیار
کاشفته ببود بر تو از هر سو کار
آخر فلکت پشت شد و گیتی یار
تو شاد شدی مخالف و دشمن زار
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.