مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۶ ای شب ، شادی همیشه بادی شادا عمرت به درازیِ قیامت بادا در یاد من آتشی است از صورت دوست ای غصه اگر تو زهره داری یادا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به شب اشاره می‌کند و آرزومند شادی و عمر طولانی برای آن است. او از آتش عشق و یاد دوست سخن می‌گوید و به غصه می‌گوید که اگر زهره‌ای (جسارت) داری، باید یاد او را زنده نگه‌داری.
هوش مصنوعی: ای شب، شادی به مانند نسیم خوشی برایت باشد و امیدوارم عمرت به درازای قیامت باشد.
هوش مصنوعی: در خاطر من از زیبایی دوست شعلۀ آتش‌مانندی وجود دارد، ای غم، اگر جرات داری به یاد آن بسوز.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
وا فریادا ز عشق وا فریادا
کارم بیکی طرفه نگار افتادا
گر داد من شکسته دادا دادا
ور نه من و عشق هر چه بادا بادا
سروا سمنا صنوبرا شمشادا
یکبار به پرسش من ناشادا
ورنه ز غمت رو به بیابان آرم
سرگشته چو باد هرچه بادابادا
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.