مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۶

ای شب ، شادی همیشه بادی شادا

عمرت به درازیِ قیامت بادا

در یاد من آتشی است از صورت دوست

ای غصه اگر تو زهره داری یادا