|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره دل و احساسات انسانی است. شاعر می‌گوید که وقتی کسی دلش را به خاطر یاد خود صبور می‌کند، به او نزدیک‌تر می‌شود، حتی اگر ظاهراً از او دور باشد. همچنین اشاره دارد به این که در زندگی، اگر به مسائل بی‌توجهی شود، تلخی آنها کم‌کم از بین می‌رود و شور و شوق نسبت به آن مسائل افزایش می‌یابد.
هوش مصنوعی: دل کسی که به یاد تو صبوری کرده، زمانی که نزدیکش می‌شوی، احساس نزدیکی بیشتری می‌کند. اما زمانی که او را دور می‌کنی، آن دل دورتر می‌شود.
هوش مصنوعی: هرچه قدر هم که در دل خود پنهان‌کاری کنید و از واقعیت‌ها غفلت کنید، تلخی این غفلت دیر یا زود از بین نخواهد رفت. بس که این همه تاخیر و بی‌توجهی کردید، حالا باید با عواقب آن روبرو شوید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.