مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۵۶

آن دل که به یاد خود صبورش کردی

نزدیک‌تر تو شد چو دورش کردی

در ساغر ما زهر تغافل تا چند

تلخیش نماند بس که شورش کردی