هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ستایش ویژگی‌های یک انسان بافضیلت می‌پردازد که به طور طبیعی و بدون نیاز به گفت‌وگو یا درخواست، مهمان‌نوازی می‌کند. او به تمیزی و پاکیزگی صاحب‌خانه اشاره می‌کند و این رفتار را زیبا و دلپذیر می‌داند. خلاصه اینکه، شاعر بر اهمیت نوع‌دوستی و مهمان‌نوازی بی‌چالش تأکید می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ستایش ویژگی‌های یک انسان بافضیلت می‌پردازد که به طور طبیعی و بدون نیاز به گفت‌وگو یا درخواست، مهمان‌نوازی می‌کند. او به تمیزی و پاکیزگی صاحب‌خانه اشاره می‌کند و این رفتار را زیبا و دلپذیر می‌داند. خلاصه اینکه، شاعر بر اهمیت نوع‌دوستی و مهمان‌نوازی بی‌چالش تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: آنچه نیکوست کسی است که دارای شایستگی و درایت باشد، بدون اینکه نیازی به گفتن داشته باشد یا چیزی از خودش بگوید.
هوش مصنوعی: بی‌هیچ سخن و خواسته‌ای مهمان به بستان خوش آمد، مانند درختی که به صاحبش میوه می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای دوست به یک سخن ز من بگریزی
خوی تو نبد به هر حدیثی تیزی
بد گشتی از آن که با بدان آمیزی
بادیگ بمنشین که سیه برخیزی
ای دل! تو اگر ز رنج جان پرهیزی
در جستن وصل آب رخ خود ریزی
با یار چنان شبی که صد عمر دراز
بنشینی اگر از سر جان برخیزی
از باد اگر سبق بری در تیزی
چون خاک اگر هزار رنگ آمیزی
چون آب محبت علی نیست تو را
آتش ز برای خود همی انگیزی
ای دل چو تو از دامن حُسن آویزی
باید که زهیچ زحمتی نگریزی
شرط است که چون تو پای در عشق نهی
اول گامی زکام خود برخیزی
زیبد اگر از تنگدلی بگریزی
در خرّمی و عیش فراخ آویزی
هم باده، گرت بجان ستانی میلست
هم جرعه ، اگگر دل دهدت خون ریزی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.