|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به بیان احساسات و نگرانیهای خود میپردازد. او از دیدگاه و نگرش خود به دنیا سخن میگوید و اشاره میکند که اگر به شیوهای نادرست بنگرد، ممکن است که حقیقت برایش کج و معیوب به نظر برسد. همچنین، او در جستجوی نور و روشنی در دل تاریکی شب است و از آن میخواهد که از او نشأت بگیرد. این اشعار نشاندهنده تضاد بین دیدگاههای درست و نادرست و تلاش شاعر برای یافتن روشنایی در شرایط تیره و تار است.
هوش مصنوعی: چشم من که همواره از من دور است، ای سلامت تو، نسبت به صد چشم ناتوان دیگر از من.
هوش مصنوعی: اگر من به گونهای نادرست بنگرم، پس چه کسی میتواند مرا راست کند؟ و اگر در تاریکی باشم، مثل این است که از من نور بخواهی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.