رباعی شمارهٔ ۱۳۱۴
ما کار و دکان و پیشه را سوخته‌ایم
شعر و غزل و دو بیتی آموخته‌ایم
در عشق که او جان و دل و دیدهٔ ماست
جان و دل و دیده هر سه بردوخته‌ایم
ما کار و دکان و پیشه را سوخته‌ایم
شعر و غزل و دو بیتی آموخته‌ایم
در عشق که او جان و دل و دیدهٔ ماست
جان و دل و دیده هر سه بردوخته‌ایم
با دو بار کلیک بر روی هر واژه می‌توانید معنای آن را در لغت‌نامهٔ دهخدا جستجو کنید.
شماره‌گذاری ابیات | وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی) | شعرهای مشابه (وزن و قافیه) | منبع اولیه: ویکی‌درج | ارسال به فیس‌بوک
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
برای معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است اینجا کلیک کنید.
* برای پیشنهاد تصاویر مرتبط با این شعر از نسخه‌های خطی اینجا را ببینید.
حاشیه‌ها
تا به حال ۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. برای نوشتن حاشیه اینجا کلیک کنید.
سعید نوشته:
ما کار و پیشه و دکان همه سوخته ایم……
این درست است با تشکر
👆☹
فاروق القحطانی نوشته:
آقا سعید بیا اینو ببین کارش درست تره.
👆☹
فاروق القحطانی نوشته:
آقا سعید بیا اینو ببین. کارش درست‌تره
👆☹
محمد نوشته:
یه سوال دارم دوستان
آیا بیت اول نمیتونه به جای کار “کان”باشه؟
چون پیشه به معنی کار آمده
ولی کان به معنی بودن(کانَ فعل عربی)میتونه معنی رو زیباتر کنه
👆☹
محمد نوشته:
ما کان و دکان و پیشه را سوخته‌ایم
شعر و غزل و دوبیتی آموخته‌ایم
👆☹