|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات نشاندهنده احساس درد و رنج شاعر در مواجهه با ظلم و دلتنگی است. شاعر از یک سو به این فکر میکند که آیا باید همچون سازهای دیگر تحت فشار و ضربات ظلم و غم قرار بگیرد، و از سوی دیگر به طور صریح اعلام میکند که نمیتواند در نقش نای دیگران قرار گیرد و زخمها و آلامشان را متحمل شود. این احساسات نشاندهنده تنهایی و ناتوانی در مواجهه با مشکلات عاطفی و اجتماعی است.
هوش مصنوعی: تا کی بایستی به ضربات ستم و ظلم تو تحمل کنم، یا مانند ساز رباب از زخمهای غم و اندوه تو رنج ببرم؟
هوش مصنوعی: گفتی که مثل چنگ در آغوشت بنوازمت، اما من مانند نای نیستم که نفسهایت را بکتیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.