مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۹۲

تا چند چو دف دست ستمهات خورم

یا همچو رباب زخم غمهات خورم

گفتی که چو چنگ در برت بنوازم

من نای تو نیستم که دمهات خورم