|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
لغزش به بخش حاشیههای شعر
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخههای خطی، چاپی و نگارههای هنری مرتبط با شعر
|
|
لغزش به بخش ترانهها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
|
|
لغزش به بخش شعرهای همآهنگ
|
|
لغزش به بخش خوانشهای شعر
|
|
لغزش به بخش شرحهای صوتی
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
به اشتراکگذاری متن شعر جاری در گنجور
|
|
مشابهیابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالببندی کتابهای قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاههای با عرض مناسب)
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف عشق و زیبایی پرداخته و از معشوق به عنوان منبع الهام و راهنمایی نام میبرد. شاعر به بیان احساسات عمیق خود نسبت به محبوب، که او را مانند خورشید و ماه توصیف کرده، میپردازد و از شور و شوقی که در دل دارد، سخن میگوید. او همه چیز را به خاطر عشق به معشوق رها میکند و خود را در محضر او پیدا میکند. این شعر به زیبایی تفکرات عاشقانه و روحانی را به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و جذابیت فردی اشاره میکند که چهرهاش را در یک لحظه میخواهد ببیند و به او عشق ورزیده و رغبت دارد. او میخواهد از این دیدار الهام بگیرد و به پیروی از او بپردازد.
هوش مصنوعی: من به عنوان بزرگداشت و احترام به شما آمدهام. ما در سایهی ویژگیها و معانی شما از یکدیگر بهرهمند میشویم.
هوش مصنوعی: از جام تو به خوشحالی مینوشیم و حالت بیخودی داریم، آیا در صبحانه از یاد تو لذت میبریم؟
هوش مصنوعی: ما مانند ماه در شهرها هستیم، همانی که همه ما را میبینند و از ما پیروی میکنند.
هوش مصنوعی: ما مانند کعبهای هستیم که در هر جایی قرار داریم و به انسانهای بیخانمان و دردمند، تکیهگاهی میدهیم؛ ما خود، همچون مسجدی هستیم که در هر نقطه از جهان وجود داریم و به نیازمندان پناه میدهیم.
هوش مصنوعی: عشق تو دل مرا از من گرفته است، زاهدی که در این دنیا مشغول ذکر و فکر است، نمیداند که در عمیقترین خیالهایم چه میگذرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.