بریده شد از این جوی جهان آب
بهارا بازگرد و وارسان آب
از آن آبی که چشمه خضر و الیاس
ندیدست و نبیند آن چنان آب
زهی سرچشمه‌ای کز فر جوشش
بجوشد هر دمی از عین جان آب
چو باشد آب‌ها نان‌ها برویند
ولی هرگز نرست ای جان ز نان آب
برای لقمه‌ای نان چون گدایان
مریز از روی فقر ای میهمان آب
سراسر جمله عالم نیم لقمه‌ست
ز حرص نیم لقمه شد نهان آب
زمین و آسمان دلو و سبویند
برون‌ست از زمین و آسمان آب
تو هم بیرون رو از چرخ و زمین زود
که تا بینی روان از لامکان آب
رهد ماهی جان تو از این حوض
بیاشامد ز بحر بی‌کران آب
در آن بحری که خضرانند ماهی
در او جاوید ماهی جاودان آب
از آن دیدار آمد نور دیده
از آن بام‌ست اندر ناودان آب
از آن باغ‌ست این گل‌های رخسار
از آن دولاب یابد گلستان آب
از آن نخل‌ست خرماهای مریم
نه ز اسباب‌ست و زین ابواب آن آب
روان و جانت آنگه شاد گردد
کز این جا سوی تو آید روان آب
مزن چوبک دگر چون پاسبانان
که هست این ماهیان را پاسبان آب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به طلب دوباره آب و زندگی می‌پردازد و به تضاد بین فقر و نیاز به آب و نان اشاره می‌کند. شاعر به ویژگی‌های خاص آب اشاره می‌کند و آن را سرچشمه‌ای جاودان می‌داند که می‌تواند جان‌ها را شاداب و زنده کند. او به جهانی اشاره می‌کند که همه چیز در آن به دنبال لقمه‌ای نان و آب است و نشان می‌دهد که جهان جزئی از معانی عمیق‌تری است. در نهایت، شاعر از خواننده می‌خواهد تا از دنیای مادی فراتر رود و به سرچشمه‌های حقیقی و روحانی آب زندگی دست یابد.
هوش مصنوعی: آب بهاری که از این جوی جدا شده، دوباره برگرد و جریان آن را به سوی ما بیاور.
هوش مصنوعی: این آب، آن آبی است که نه خضر و الیاس آن را دیده‌اند و نه خواهد دید.
هوش مصنوعی: چه سرمنشأ زیبایی که هر لحظه از عمق جانش جویبار آبی جوشان دارد.
هوش مصنوعی: زمانی که آب زیاد باشد، محصولات هم خوب رشد می‌کنند، اما هرگز نتوانی از آب و نان به اندازه‌ی کافی بهره‌مند شوی.
هوش مصنوعی: ای مهمان آب، بر اثر فقر و نیاز، مانند گدایان برای به دست آوردن لقمه‌ای نان خجالت نکش.
هوش مصنوعی: تمام جهان مانند لقمه‌ای است و از شدت حرص به آن، در مَخفی‌گاه آن، آب نهان شده است.
هوش مصنوعی: زمین و آسمان مانند دلو و سبو هستند و از آنها مایه حیات و آب خارج می‌شود.
هوش مصنوعی: برو بیرون و از جهان و چرخ و زمین فاصله بگیر، تا ببینی که چگونه آب از جایی فراتر از مکان در حال حرکت است.
هوش مصنوعی: از این حوض که محدود است، جان تو همچون ماهی می‌تواند آب را بنوشد، در حالی که از دریاهای بی‌کران به راحتی می‌تواند بهره‌مند شود.
هوش مصنوعی: در آن دریا که ماهی‌های سبز وجود دارند، ماهی جاودانی وجود دارد که در آب همواره زنده است.
هوش مصنوعی: از آن ملاقات، چشمانم روشنی گرفت و این روشنی مانند آبی است که از دانه‌چاه بیرون می‌آید.
هوش مصنوعی: این گل‌های زیبای چهره از همان باغی هستند که آب درختانش را سیراب می‌کند و باعث می‌شود گل‌ها شکوفا شوند.
هوش مصنوعی: خرماهای مریم از نخل خودش به وجود می‌آید و نه به خاطر وسایل یا درهای دیگر.
هوش مصنوعی: زمانی که از اینجا آب روان به سوی تو بیاید، روح و جانت شاد خواهد شد.
هوش مصنوعی: به طور کلی، این عبارت اشاره به این دارد که مانند پاسبانان که از آب و ماهی‌ها محافظت می‌کنند، دیگر با چوب به آنها آسیب نزنید. به نوعی، این جمله دعوت به مراقبت و حمایت از موجودات دیگر است و نشان‌دهنده این است که باید از آنها حفاظت کنیم و به آنها آسیب نرسانیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.