باز چون گل سوی گلشن میروی
با توام گرچه که بیمن میروی
صدزبان شد سوسن اندر شرح تو
گلرخا خوش سوی سوسن میروی
سوی مستان با دو لعل می فروش
از برای باده دادن میروی
شاهدان استاره وار اندر پیت
تو بکش چون ماه روشن میروی
در کی خواهی آتشی دیگر زدن
با دل چون سنگ و آهن میروی
آفتابا ذرهام رقصان تو
پیش تو چون سوی روزن میروی
تا درآرد شمس تبریزی به چشم
سرمه وار ای دل به هاون میروی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذابیت کسی است که به سمت گلشن میرود و شاعر به توصیف احساسات و زیباییهای او میپردازد. او به خوبی از عشق و جذبه صحبت میکند و اشاره میکند که گرچه این شخص شاید بدون او میرود، اما شاعر همچنان با اوست. همچنین اشاره میکند که دیگران هم به زیبایی او شگفتزدهاند و شاعر به زیبایی و درخشندگیاش مانند آفتاب و ماه اشاره میکند. در نهایت، شعر به احساساتی عمیق و دلتنگیهای شاعر پرداخته و به احساسی ترسیم میکند که تمام وجود او را در بر گرفته است.
هوش مصنوعی: هرگاه که به سوی باغ یا گلستان میروی، من با تو هستم، هرچند که ظاهراً بدون من حرکت میکنی.
هوش مصنوعی: سوسن با صد زبان به توصیف زیبایی تو میپردازد، ای گلرخ زیبا که به سوی سوسن میروی.
هوش مصنوعی: تو به سوی افرادی که شاد و سرمست هستند میروی تا از روی محبت و دلسوزی، به آنها نوشیدنی بدهی.
هوش مصنوعی: در میکده، زیباییها و جذابیتهای بسیار زیادی وجود دارد که مانند ستارهها درخشان و دلفریب هستند. وقتی تو وارد میشوی، حضور تو همچون نوری روشن و دلنشین است که همه را به خود جذب میکند.
هوش مصنوعی: کی میخواهی دوباره آتش عشق را در دل سرد و سختی مانند سنگ و آهن شعلهور کنی؟
هوش مصنوعی: ای آفتاب، من چون ذرهای هستم که در مقابل تو به رقص درمیآید، وقتی تو به سمت روزنهای میروی.
هوش مصنوعی: ای دل، همانطور که شمس تبریزی با چشمانش سرمهای ایجاد میکند، تو نیز به سمت او و زیباییهای او میروی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.