اگر او ماه منستی شب من روز شدستی
اگر او همرهمستی همه را راه زدستی
وگر او چهره مستی به سر دست بخستی
ز کجا عقل بجستی ز کجا نیک و بدستی
وگر او در صمدیت بنمودی احدیت
به خدا کوه احد هم خوش و مست احدستی
و اگر باغ نه مستی که در او میوه برستی
ز کجا میوه تازه به درون سبدستی
سبد گفت رها کن سوی آن باغ نهان شو
اگر این گفت نبودی نه مدد بر مددستی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مضامین عشق، مستی و نادانی اشاره دارد. شاعر به توصیف حالاتی پرداخته که در آن، اگر محبوبش (مانند ماه یا روز) باشد، همه چیز را تحت تأثیر قرار میدهد. او به تأمل در عقل و نیکی پرداخته و از معانی عمیق وجود و واحدیت سخن میگوید. در نهایت، صحبت از باغی میشود که میوههای تازه دارد و نشاندهنده جستجوی لطافت و زیبایی در زندگی است. این شعر به نوعی ترغیب به رهایی از محدودیتها و جستجوی زیباییهای پنهان در زندگی میباشد.
هوش مصنوعی: اگر او ماه من بود، شب من به روز تبدیل میشد. اگر او با من باشد، همه را از راه خود منحرف میکرد.
هوش مصنوعی: اگر او به خاطر مستی چهرهاش را به دست بگیرد، عقل و درک از کجا به سراغش میآید و خوب و بد را از کجا تشخیص میدهد؟
هوش مصنوعی: اگر او زیبایی خود را در مقام بیپایان نشان دهد، در آن صورت حتی کوه احد هم شاد و سرمست از یکتایی خدا خواهد بود.
هوش مصنوعی: اگر باغی وجود نداشته باشد که در آن میوهها به بار نشسته باشند، چگونه میتوان میوههای تازه را در سبد پیدا کرد؟
هوش مصنوعی: سبد به شما میگوید که خود را رها کن و به سمت باغ نهانی برو. اگر این حرف را نمیزدی، هیچ کس به تو کمک نمیکرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.