گر نه تهی باشدی بیشتر این جوی‌ها
خواجه چرا می‌دود تشنه در این کوی‌ها؟
خُم که در او باده نیست هست خُم از باد پر
خُمِ پر از باد کی سرخ کند روی‌ها؟
هست تهی خارها نیست در او بوی گل
کور بجوید ز خار لطف گل و بوی‌ها
با طلب آتشین روی چو آتش ببین
بر پی دودش برو زود در این سوی‌ها
در حجب مشک موی روی ببین اه چه روی
آنک خدایش بشست دور ز روشوی‌ها
بر رخ او پرده نیست جز که سر زلف او
گاه چو چوگان شود گاه شود گوی‌ها
از غلط عاشقان از تبش روی او
صورت او می‌شود بر سر آن موی‌ها
هی که بسی جان‌ها موی به مو بسته‌اند
چون مگسان شَسته‌اند بر سر چربوی‌ها
باده چو از عقل برد رنگ ندارد رواست
حسن تو چون یوسفی‌ست تا چه کنم خوی‌ها
آهوی آن نرگسش صید کند جز که شیر
راست شود روح چون کژ کند ابروی‌ها
مفخر تبریزیان شمس حق بی‌زیان
توی به تو عشق توست باز کن این توی‌ها
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و خلوتی عشق و معشوق می‌پردازد. شاعر به بررسی حسرت و تشنگی عاشق اشاره می‌کند و می‌گوید اگر در جوی‌ها آب نباشد، چرا خواجه این‌گونه در این مکان‌ها به دنبال آن می‌دود. خم شراب هم که پر از باد است، نمی‌تواند سرخی روی‌ها را نشان دهد. او از خاری که بوی گل ندارد، صحبت می‌کند و به عاشق کور اشاره می‌کند که به دنبال زیبایی می‌گردد. شاعر به حرارت عشق و زیبایی معشوق می‌پردازد و از او می‌خواهد که خود را نشان دهد. در نهایت، به عشق و دیوانگی عاشقان اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که عشق حقیقی تنها در وصال معشوق معنی دارد.
هوش مصنوعی: اگر این جوی‌ها بیشتر از آب پر بودند، پس چرا آقا در این محله‌ها تشنه می‌دود؟
هوش مصنوعی: خُم‌ای که در آن باده‌ای نیست، فقط پر از هواست. خُم پر از باد هیچ‌گاه نمی‌تواند رنگ و رویی زیبا به چهره‌ها بدهد.
هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که در وجود خارها چیزی ندارد و بوی گلی نیز در آنجا نیست. شخصی که نابینا شده است، در جستجوی بوی گل از میان خارها و زخم‌هاست، در حالی که این گل و سرخوشی‌ها در آنجا وجود ندارد. در واقع، تلاش دارد تا از دردی که دارد، زیبایی و لطافت گل را پیدا کند، ولی این تلاش بی‌فایده است زیرا آنچه می‌جوید، در واقع وجود ندارد.
هوش مصنوعی: با اشتیاق و حرارت به سوی محبوب برو و مانند آتش که در پی دودش حرکت می‌کند، hast به سمت او برو.
هوش مصنوعی: در حجاب عطر مشک، موهای زیبا را ببین، آه ببین چه چهره‌ای که خداوند او را شستشو داده و از چشم‌زخمی‌ها دور نگه داشته است.
هوش مصنوعی: چهره او هیچ پرده‌ای ندارد جز اینکه وقتی موهایش به حالت راندن درمی‌آید، گاه مانند چوگان و گاه مانند گوی‌های بازی می‌شود.
هوش مصنوعی: به خاطر عشق ورزیدن عاشقان و شوقی که در دل دارند، وقتی به چهره محبوب نگاه می‌کنند، زیبایی او در چهره‌اش نمایان می‌شود و به موهایش جلوه‌ای خاص می‌بخشد.
هوش مصنوعی: بسیاری از جان‌ها به یکدیگر وابسته شده‌اند، مانند مگس‌هایی که بر روی چیزهای شیرین می‌نشینند.
هوش مصنوعی: وقتی که باده عقل را از آدم می‌زداید، دیگر رنگ و بوی عیش او هم بی‌معنا می‌شود. زیبایی تو مانند زیبایی یوسف است و من نمی‌دانم با این ویژگی‌های اخلاقی خودم چه کنم.
هوش مصنوعی: آهو به زیبایی و دلربایی چشم‌های او گرفتار می‌شود، اما وقتی او به طرز ناپسند و مغرورانه‌ای ابروهایش را کج کند، روح را همچون شیر نیرومند و خشمگین می‌کند.
هوش مصنوعی: شمس تبریزی، افتخار تبریزی‌ها، بدون هیچ نقصان و عیبی، تویی که عشق تو در وجودمان است، پس بگذار که این احساسات را بیشتر بشناسیم و بار دیگر آنها را باز کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.